Historia klubu

W dniu 8 kwietnia 1937r. do Starostwa wysłany zostaje Statut opracowany przez dyrektora fabryki p. Sobiecha. W dniu 28 marca 1938r. organizacja zostaje zarejestrowana jako Klub Kulturalno – Sportowy „Częstochowianka”. Jego pierwszym prezesem zostaje dyrektor generalny fabryki p. Druelers, wiceprezesem dyrektor Sobiech, a II wiceprezesem, dyrektor Kaliniewicz, sekretarzem p. Kaczmarek, z-cą sekretarza p. Niedźwiecki, skarbnikiem p. Sobieraj, z-cą skarbnika p. Wichura, gospodarzem p. Zdzisław Widera i z-cą gospodarza Bielobrodek (dotychczasowy Kierownik Koła). Barwami Klubu były kolory – niebieski i czerwony. U zbiegu drogi (dzisiejszej DK – 1) i rzeki Warty na fabrycznych terenach – wysypisku śmieci, zbudowano w czynie społecznym boisko do piłki nożnej, a w roku 1938 ogrodzono je betonowym parkanem. W roku 1937 Klub włączył do siebie K. S. „Dąbianka” oraz jej piłkarzy co pozwoliło w latach 1937 – 1939 walczyć w klasie „C”, „B” oraz o wejście do klasy „A”. Po 6 latach hitlerowskiej okupacji 6 października 1945 roku z pomocą dyrekcji Zakładu Przemysłu Liniarskiego „Ceba” i związków zawodowych zwołano Walne Zebranie Członków Klubu, wybrano Zarząd, którego prezesem został Czesław Szczepański, a wiceprezesami Kazimierz Bielobrodek i Adam Wolnik. Działalność rozpoczęły sekcje: tenisa stołowego i ziemnego, boksu, szachów, piłki nożnej, lekkoatletyki, koszykówki, kolarstwa, a następnie piłki siatkowej mężczyzn i kobiet oraz piłki ręcznej mężczyzn oraz rugby. Do roku 1949 sekcje działały bardzo prężnie. Wówczas do życia powołany został klub wyczynowy „Włókniarz”, zrzeszający wszystkie kluby włókienne. W zakładach powstawały koła sportowe, które miały go zasilać.

W 1951 roku prezesem Koła został wybrany Zbigniew Mucha. Na stanowiska kierownika sekcji piłki siatkowej, koszykowej i ręcznej powołano znanego i zasłużonego sportowca Stanisława Piegę. 15 maja 1957 roku Wojewódzka Rada Narodowa w Katowicach wciągnęła do Rejestru Stowarzyszeń i Związków Klub Sportowy „Częstochowianka”. Prezesem Klubu została wybrany Mieczysław Posyłek, a w 1958r. funkcję tą objął Franciszek Woźniak.

Od tamtego momentu rozpoczął się bardzo szybki awans żeńskiej sekcji piłki siatkowej, której instruktorem był Dominik Warkiewicz. W 1959 roku juniorki „Częstochowianki” zdobyły tytuł Mistrzyń Śląska oraz wywalczyły srebrny medal Mistrzostw Polski.

W 1962 roku siatkarki „Częstochowianki” awansowały do I ligi, jako pierwsza drużyna z regionu częstochowskiego. Trenerką, zawodniczką, a równocześnie kapitanem była w tym okresie Barbara Kostrzewska. „Częstochowianki” nie posiadały wówczas własnej sali sportowej, zawodniczki nie miały gdzie trenować, mecze rozgrywały się w Sali przy ul. Pułaskiego (dzisiejsze obiekty Akademii Polonijnej). Mimo wzmocnienia nowymi zawodniczkami spoza Częstochowy i zmiany trenera, zespół nie zdołał utrzymać się w I lidze. Wielu kibiców Częstochowy do dzisiaj z rozrzewnieniem wspomina atmosferę tamtych meczy twierdząc, że pozostaje ona niepowtarzalna.

W roku 1964 drużyna po raz drugi awansowała do I ligi, skąd po jednym sezonie spadła do III ligi. Po raz trzeci awansowała do I ligi w 1967 roku, ale znów po jednym sezonie spadła do II ligi. Stało się jasne, że tak wielkiego zaangażowania zawodniczek, trenerów i kibiców nie można zmarnować – drużyna musi mieć własną salę. Ówczesny dyrektor „Ceby”- oddany sportowi, aby ominąć przeszkody natury ekonomiczno – organizacyjnej używa fortelu i buduje na fundamentach dawnych stajni fabrycznych „magazyny”, które przekształca w salę sportową, następnie dobudowuje po jej bokach dwie części socjalne i tak Klub uzyskuje dzisiejszą salę sportową „Częstochowianka” przy ul. Rejtana 7c.

W latach 1967- 1973 drużyna występowała w II lidze. W 1974 roku po spadku z ligi krajowej uczestniczyła w rozgrywkach ligi międzywojewódzkiej zdobywając dwukrotnie mistrzostwo, jednak nie uzyskała awansu do II ligi. Podstawowy skład zespołu stanowiły juniorki.

W latach 1974 – 1990 „Częstochowianka” nie osiągnęła znacznych sukcesów sportowych. Ze zmiennym szczęściem występowała w lidze międzywojewódzkiej zajmując miejsca w środku tabeli. Od 1969 roku przez 16 kolejnych lat funkcję prezesa Klubu pełnił Bronisław Juszczyk. Za czasów jego prezesury zwracano szczególnie uwagę na pracę z dziećmi i młodzieżą szkolną. W tym celu rozszerzona została kadra trenerska. Szkoleniowcami zespołu byli wtedy: Janusz Majkusiak, Jarosław Grzybowski i Tadeusz Sadłocha.

W 1985 roku nastąpiły zmiany w Zarządzie Klubu. Prezesem została Ludomira Kozik-była zawodniczka, zaś w skład Zarządu weszli: Jan Wróblewski, Zyta i Wiesław Gozdurowie, Mirosław Bień oraz Wiesław Warkiewicz, Krystyna Pakuła i Tadeusz Sadłocha. Zarząd w takim składzie pracował do 30 marca 1990 roku.

Sytuacja Klubu w latach 1991 – 1993 stawała się krytyczna. Z dnia na dzień pogarszała się sytuacja finansowa. Z opieki nad Klubem zrezygnować musiała „Ceba”, która ze względów ekonomicznych uległa likwidacji. Tym samym Klub stracił salę na rzecz miasta. Miasto przekazało ją Klubowi w użytkowanie, ale bez wystarczających środków umożliwiających jej utrzymanie. W roku 1998 sala zostaje przekazana w zarząd MOSiR – owi. Tylko dzięki uporowi części działaczy udało się opanować trudną sytuację i nie dopuścić do zlikwidowania Klubu. Sezon sportowy 1993/1994 okazał się pasmem sukcesów „Częstochowianki”. Po 18 latach, po wygranych barażach siatkarki wywalczyły awans do II ligi. Warto podkreślić, że „Częstochowiance” jako jedynemu zespołowi spośród beniaminków w sezonie 1994/1995 udało się pozostać w szeregach drugoligowców oraz wywalczyć po raz pierwszy w historii Klubu tytuł Mistrza Makroregionu w kategorii juniorek starszych.

W tym czasie trwa w Klubie intensywna praca szkoleniowa z młodzieżą. Trenerami najmłodszych zespołów są: Tadeusz Sadłocha, Wiesław Mielczarek i Jarosław Pobielajew, natomiast trenerem drugoligowej drużyny Krzysztof Kuzak, który z samarytańską cierpliwością buduje zespół w oparciu o uczennice Szkoły Podstawowej nr 50 (w której pracuje jako nauczyciel w-f), wspiera go II trener – Krzysztof Dominikowski.

W czerwcu 1997r. po 30 latach „Częstochowianka” po raz czwarty awansuje do ligi IB po wygranym 3:2 meczu barażowym w Gliwicach z Gwardią Wrocław. Zwycięstwo wywalczył zespół w składzie: Bożena Borgosz, Elwira Szczepanik, Justyna Czesny, Izabela Myga, Wiesława Witczak, Magdalena Sinicka, Magdalena Grzesiak, Ewa Biedroń, Agnieszka Małolepsza, Magdalena Otczak, Małgorzata Lejda. Znaczącym współautorem sukcesu jest ówczesny prezes Klubu – Jeremi Chybalski. Również i ten awans to jednosezonowy epizod.

W 1998 roku z funkcji I trenera rezygnuje Krzysztof Kuzak, zastępuje Go Jan Ryś, następnie Aleksander Klimek, zaś po nim drużynę przejmuje Krzysztof Dominikowski.

W tym czasie sytuacja ekonomiczna sponsora strategicznego powoduje jego nagłe wycofanie się w połowie sezonu. Klub zostaje z długami, mimo to przez kolejne 4 lata udaje się utrzymać drużynę na szczeblu II ligi.

Sezon 2002/2003 okazał się pechowy dla drużyny „Częstochowianki”. Zespół spadł do III ligi. Prezes Jeremi Chybalski podał się do dymisji, a jego miejsce zajął Julian Chyra. Nastąpiły również zmiany kadrowe w Zarządzie /m.in.przybywają bracia Tadeusz i Andrzej Machalscy/ i trenerskie – drużynę objął Paweł Kapica, pracujący wcześniej z juniorkami.

W 2003 roku nawiązano współpracę z AZS WSP Częstochowa. Drużyna reprezentowała Uczelnię w IX Akademickich Mistrzostwach Polski w Lublinie, zajmując wysokie IV miejsce. Był to dobry prognostyk przed sezonem ligowym 2004/2005, w którym częstochowianki na turnieju finałowym w Pile wywalczyły upragniony powrót do II ligi. Na kolejny sezon pozyskano sponsora tytularnego – firmę „Domex” z Częstochowy. Lata 2005 – 2008 to występy drużyny w rozgrywkach II ligi kobiet pod nazwą: DOMEX – AZS – AJD „Częstochowianka” była ona oparta w większości na studentkach Akademii im. Jana Długosza. Oprócz występów w lidze dziewczyny reprezentowały również Uczelnię na AMP, zdobywając w Kaliszu w roku 2006 złoty medal. Dwa lata później w Krakowie powtórzyły sukces broniąc tytułu Mistrzyń Polski Uczelni Pedagogicznych. W sezonie 2006/2007 podopieczne Pawła Kapicy były o krok od awansu do I ligi. W meczach finałowych musiały jednak uznać wyższość zespołu PLKS Pszczyna.

Bez żadnych problemów sportowych przez kolejne 7 lat – do zakończenia sezonu 2011/2012 zespół utrzymywał wysokie miejsca w swojej grupie/II liga/.

Katastrofalna sytuacja na rynku budownictwa w Częstochowie spowodowała wycofanie się sponsora tytularnego „Domex”–u oraz pozostałych sponsorów. W tej sytuacji po zakończeniu sezonu 2011/2012 na 5-tym miejscu zespół ze względów tylko i wyłącznie finansowych został wycofany z rozgrywek na poziomie II ligi krajowej.

Życie sportowe Klubu oczywiście nie zamarło. W dalszym ciągu trwa intensywna praca szkoleniowa. Na bazie zespołu juniorek – własnych wychowanek, trenerzy – Paweł Kapica i Anita (Feć) Krzyczmonik /również II rozgrywająca/ otrzymali zadanie zdobywania kolejnych szczebli awansu do poziomu możliwości ekonomicznych Klubu.

W sezonie 2012/2013 zespół juniorek zgłoszony został do rozgrywek w IV lidze. Wygrał w wszystkie mecze w rundzie zasadniczej tracąc zaledwie 3 sety. W finałach zakończonych dn. 12.05.2013 r. w Katowicach również wygrał wszystkie mecze, zajął pierwsze miejsce i awansował do III ligi.